با توجه به قدمت پرورش ماهي در دنيا , اين فعاليت در ايران با تكثير تاسماهيان در سال ۱۳۰۱ وپرورش ماهي قزل آلاي رنگين كمان از سال ۱۳۳۸ آغاز شده است. رشد اقتصادي و صنعتي و همچنين لزوم تغذيه جمعيت رو به افزايش وكيفيت برتر پروتئين آبزيان در مقايسه با ساير گوشت ها , موجب افزايش توجه به آبزيان وصيد در درياها ومنابع آبي شد ودر نتيجه كاهش ذخاير آبها را به دنبال داشت. بنابراين براي دستيابي به برابري توليد با تقاضا و بهره برداري مناسب از ذخاير چاره اي جز روي آوردن به پرورش آبزيان در محيط هاي قابل كنترل و همچنين تكثير انواع ماهيان به منظور رهاسازي و بازسازي ذخاير نیست.